yanım yakınımda olmasını istediğim kişilerin arkasından birer birer el sallar oldum.. 'böyle iyiydik aslında' diyebiliyorsun sen onun ardında kaldığında..göz uzaklığı ile gönül uzaklığının doğru orantılı olması, 'lan acaba biz de mi??' kurdunu düşürür içime..
bir şekilde devam edersin yoluna..o,ben,sen,onlar..ama herşey yolunda değildir..yoldan çıkıp gidenler eskikliğini hissettirir..olanı biteni koşa koşa anlattığın kişiler senin koşarak gidebileceğin mesafenin çok uzağında kalmıştır..onsuz 'ilk'lerini yaşarsın ve hepsinde onu yad edersin..ama insan herşeye alışıyor ve ben onlarsız yaşamaya alışırsam diye korkuyorum..
durumum kudurmuştan beter haberiniz olsun..